Historia i kilka słów o Puszczy Białowieskiej
Puszcza Białowieska to kompleks leśny o powierzchni ok. 150 tys. ha podzielony podczas II wojny światowej granicą państwową. Część zachodnia położona jest w województwie podlaskim (62,5 tys ha), a wschodnia na Białorusi (87,5 tys. ha). Puszcza leży w dorzeczu rzeki Narewki oraz Leśnej i jest pozostałością po dawnej puszczy Białowieskiej, Ladzkiej, Świsłockiej i Szereszewskiej. W 1986 roku uznana za Obszar Chronionego Krajobrazu o powierzchni 3200 ha., jednak cały czas podnoszone są postulaty o objęcie ochroną całej puszczy.
W Puszczy Białowieskiej stwierdzono występowanie ponad 12 tys. gatunków zwierząt oraz tysiące gatunków roślin, setki gatunków ptaków, z czego szacuje się, że fauna została rozpoznana w 50%. Znaleźć możemy tutaj takie zwierzęta jak:
- sowy,
- chrząszcze,
- dzięcioły,
- wilki,
- rysie,
- wydry,
- borsuki,
- nietoperze,
- gryzonie.
Liczba gatunków roślin występująca w tej puszczy wynosi około 1000 oraz 250 mchów, co jest liczbą naprawdę imponującą. W Puszczy Białowieskiej znajduje się również 26 gatunków drzew oraz 55 krzewów, z czego większość to gatunki bardzo rzadkie, rodzime (niektóre z dębów kiełkowały w czasach Władysława Jagiełły) stanowiące relikty lasów pierwotnych. Atrakcją jest las dębowo-grabowo-lipowy dodatkowo wzbogacony o klony, świerki, jesiony. Grzyby w puszczy reprezentuje około 3000 gatunków.
Wizytówką Puszczy Białowieskiej jest Żubr. Znajduje się tutaj największe ich skupisko szacowane na ok. 400 sztuk. Rekord padł w roku 1998 kiedy to ich ilość szacowano na ok. 530, z czego ok. 300 na polskiej części.
Ostatnia aktualizacja: 24.06.2009